வாழ்வு.

வயது இருபத்துஒன்று.

கல்லூரி இறுதியாண்டு மாணவி.

பரீட்சை நேரம்.

சில நாளாக வயிற்று வலி.

பசியே இல்லை.

சாப்பிட்டால் உள்ளே இறங்குவதில்லை.

ஜெலுசில் குடித்தாலும் வலி குறையவில்லை.

பரீட்சை முடிந்து மருத்துவரிடம் ஆலோசனை.

அல்சராகத்தான் இருக்கும்.

வேணும்னா ஒரு என்டோஸ்கோபி பண்ணலாம்.

பண்ணியாச்சு.

சின்ன பிரச்சனை.

ஒரு சிடி ஸ்கான் பண்ணி பாத்துறலாமே.

பண்ணலாம்.

இரைக் குழாயும் இரைப்பையும் சேரும் இடத்தில் புற்றுநோய்.

நேரிக்கட்டிகளுக்கும் கல்லீரலுக்கும் பரவியிருக்கிறது.

பெற்றோரிடம் எப்படிச் சொல்லுவது?

சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும்.

சொல்லியாயிற்று.

என்ன செய்யலாம்.

ஒன்னும் செய்ய முடியாது.

குணப் படுத்த வாய்ப்பேயில்லை.

மீறிப் போனால் மூன்று அல்லது நான்கு மாதம்.

சாகப் போகும் நாள் தெரிந்துவிட்டால் வாழும் நாட்கள் நரகமாகிவிடும்.

உலக நாயகன் – 4

முன்கதை: உலக நாயகன் – 1, 2, 3

…

இத்தனை நேரம் மீனாட்ச்சியின் தாய் சொல்லிக்கொண்டிருப்பதை கதை கேட்பது போல் “உம்” கொட்டிக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த ரேவதி திடுக்கிட்டு, “என்னது?! ஜன்னி வந்துச்சா?!” என்று கேட்டாள்.

“ஆமாம்மா ரெண்டு நிமிஷம் கை காலெல்லாம் இழுத்துக்கிட்டு, கருவிழி மேலே போய் மயக்கமாயிட்டா. கீழே உங்க டாக்டரும் நர்ஸுகளும் கை நரம்புல ஊசி குத்தி குளுகோஸ் போட்டாங்க. ஒரு நர்ஸ் பார்த்துட்டு கொழந்தை வெளிய வர்றமாதிரி இருக்குன்னு சொல்லிச்சு, அப்புறம் என்னை வெளிய அனுப்பீட்டாங்க.”

“ஒன்னு சொல்ல மறந்த்துட்டேனேம்மா! கார்ல வரும்போதே பனிக்குடம் ஒடஞ்சு போச்சுன்னு எனக்கு சந்தேகம். ஆனா தண்ணி ரொம்பக் கம்மியாத்தான் வந்த மாதிரி இருந்திச்சு.”

“ஓ! அப்படியா,” என்று கேட்ட ரேவதி தொடர்ந்து, “கர்பமா இருக்கும்போது வெறு ஏதாவது பிரச்சினை இருந்ததாம்மா?” என்றாள்.

“அதை ஏம்மா கேக்குற, ஆரம்பத்திலிருந்தே பிரச்சினை தான். இது அவ கர்ப்பமாகிற நாலாவது முறை. முதல் மூனு தடவை மூனு, நாலு மாசத்துலயே அபார்ஷன் ஆயிருச்சு. இந்தத் தடவை அஞ்சாவது மாசத்திலிருந்து பிரஷர் அதிகமாகி மருந்து சாப்பிட்டுக்கிட்டிருந்தா.”

“நாலாவது கர்ப்பமா?! மீனாட்ச்சிக்கு இப்ப என்னம்மா வயசு?” என்று குறுக்கிட்டுக் கேட்டாள் ரேவதி.

“இருபத்திநாலு நடக்குதும்மா”

“இருபத்திநாலுதானா?! கல்யாணம் ஆகி எத்தனை வருஷமாச்சு?”

“அது ஆச்சும்மா ஆறு வருஷம்.”

“பதினெட்டு வயசிலேயே கல்யாணம் பண்ணி வச்சுட்டீங்களா?”

“ஆமாம்மா. எப்படி இருந்தாலும் அத்தை மகனைத்தானே கட்டிக்க போறான்னு ப்ளஸ் டூ படிச்சு முடிச்சதும் கல்யாணம் செஞ்சு வச்சுட்டோம்.”

“சரி. இந்த முறை கர்ப்பமான ஆரம்பத்திலிருந்தே டாக்டரை பார்த்தீங்களா?”

“கர்ப்பமானதே கலைவாணி அம்மாகிட்ட டிரீட்மெண்டு எடுத்துதானே!”

“Dr. கலைவாணி மகப்பேறு மருத்துவரா? அவங்களேதான் முந்தைய மூணு தடவையும் பார்த்தாங்களா?”

“அமாம்மா. அதே டாக்டரம்மாதான். எங்க ஊர்ல நல்ல ராசியான டாக்டர்ன்னு அவிங்களுக்கு நல்ல பேரும்மா. மூணு அபார்ஷன் ஆனதுக்கப்புறம் இந்தத் தடவை கர்ப்பமாகி இவ்வளவு தூரம் வந்ததே அவிங்க கை ராசின்னுதான் சொல்லணும். மீனாட்சிக்கு பிரஷர் வந்ததுமே பத்து மாசத்துக்கு முன்னையே டெலிவரி ஆகிடறது கொழந்தைக்கும் அம்மாவுக்கும் நல்லதுன்னு டாக்டரம்மா சொன்னாங்க. ஏழு மாசத்துல செக்கப்புக்கு போனப்ப கொழந்தையச் சுத்தி நீர் கம்மியா இருக்குன்னு சொல்லி ஸ்கான் பன்னி பார்க்கச் சொன்னாங்க. நீர் கம்மியாத்தான் இருந்தது. கொழந்தை எடையும் கம்மியா இருக்குன்னு சொன்னாங்க. பிரஷர் அதிகமா இருந்து, பொண்ணு ஒடம்பெல்லாம் நீர் கோர்த்து ஊதிப்போயிருந்துச்சு, வீட்ல போய் பெட் ரெஸ்ட்ல இருக்கனும்னு மிரட்டி அனுப்பிச்சாங்க. அதனாலதான் வளைகாப்பை சீக்கிரமா வச்சு எங்க வீட்டுக்கு கூட்டீட்டு வந்துட்டோம். எட்டு மாசம், அதாம்மா இந்த மாசம், முடியும்போது பிரஷர் ஜாஸ்த்தியா இருந்தா ஆஸ்பத்திரியில பெட்டுல சேற வேண்டியிருக்கும்னு சொன்னாங்க. என் மகன் கிட்ட கொழந்தை எடை ஒழுங்கா ஏறலைன்னா பிரசவமானதும் அதுக்கு கண்ணாடி பெட்டியில வச்சு வைத்தியம் பார்க்க வேண்டியிருக்கும், அதனால அந்த வசதியெல்லாம் இருக்கிற பெரிய ஆஸ்பத்திரிக்கு அனுப்பிடறேன்னு தனியா கூப்பிட்டு சொல்லியிருக்காங்க.”

“சரி. உங்க டாக்டர் கலைவாணி கிட்ட பார்த்த சீட்டெல்லாம் எடுத்துட்டு வந்தீங்களா?”

“எல்லாம் ஒரு பையில போட்டு வச்சிருந்தேன். மாப்பிள்ளை அதை எடுத்துட்டு வந்திருக்கார்.”

“அப்படியா. சரி. கொஞ்ச நேரம் இங்கேயே உட்கார்ந்திருங்கம்மா. நான் போய் டாக்டர் ரமேஷை பார்த்து இதெல்லாம் சொல்லீட்டு உங்க மாப்பிளையையும் மேலெ வரச் சொல்கிறேன்.” என்று சொல்லி எழுந்து வெளியே சென்றாள் ரேவதி.

…

வெளிக்கதவை திறந்து ரேவதி வருவதை உட்கதவின் கண்ணாடி வழியாகக் கவனித்த ரமேஷ், அவளை வெளி அறையிலேயே இருக்கும்படி சைகை செய்தார்.

“செல்வி, நான் போய் attenders கிட்ட பேசி விட்டு வர்றேன், பார்த்துக்க,” என்று சொல்லிவிட்டு வெளியே சென்றார்.

வெளி அறையின் சுவற்றில் மாட்டியிருந்த தொலைபேசியில் ரேவதி அவசர சிகிச்சை பிரிவிற்கு அழைத்தாள். “Hello. Dr. Revathi here. நீங்க யாரு?…ஓ, ராதா சிஸ்டரா… Good morning… Sister, Emergency delivery ஆச்சே, மீனாட்ச்சி, அந்தப் பொண்ணுக்கு fits வந்ததாமே? இப்ப எப்படி இருக்காங்க? … ICU-க்கு போயாச்சா. யார் பார்க்குறாங்க?… OK, நான் அங்கேயே கேட்டுக்கறேன். அந்தப் பொண்ணோட husband அங்கே இருந்தா… ஓ. இங்கேதான் வந்திருக்காறா, சரி நான் பார்த்துக்கறேன். Thanks.” என்று சொல்லித் தொடர்பைத் துண்டித்தாள்.

திரும்பி ரமேஷை பார்த்துப் புன்னகைத்து, “Hello again, Dr. Ramesh. A busy morning has become busier, இல்லையா?!”

அவளைப் பார்த்து ரமேஷும் புன்னகைத்து, “Good morning Revathi. NICU setting-ல இதெல்லாம் சகஜம்தானே! History, pregnancy details ஏதாச்சும் கிடைச்சுதா?” என்று கேட்டார்.

“Yes. Delivery ஆன பொண்ணு பெயர் மீனாட்ச்சி, அவளோட அம்மா கிட்ட பேசினேன். She’s 24. Consanguineous marriage¹. அத்தை, அதாவது அப்பாவோட அக்கா மகனுக்குக் கட்டிக் கொடுத்திருக்காங்க. பதினெட்டு வயசுல கல்யாணம். இது fourth pregnancy. Three previous abortions, all at 3 to 4 months gestation. Present pregnancy booked², being seen by Dr. Kalaivani in their town. Complicated by PIH³ and IUGR⁴. Possible pre-eclampsia⁵. Case records இப்ப கையில் இல்லை. Husband கொண்டு வந்திருக்கிறதா சொன்னாங்க. Check பண்ணனும். She developed pains early this morning. Taken to Dr. Kalaivani’s hospital. She referred them to a higher centre. டாக்சியில் வரும்போதே membranes rupture⁶ ஆயிட்டதா அம்மா சந்தேகமா சொல்றாங்க. She’s not sure because she says there was very little liquor leakage⁷. Mother had one episode of what sounds like generalized seizures⁸ after they reached our casualty. Then she lost consciousness and delivered. இப்ப mother has been shifted to the ICU. ராதா சிஸ்டர் husband இங்கே வந்திருக்கிறதா சொன்னாங்க.”

“Wow! இவ்வளவு details கேட்டு, case present பன்ற மாதிரி சொல்லீட்டியே. Good job, ரேவதி.” சிரித்தார் ரமேஷ். “சரி என் கூட வா, husband வந்திருந்தா அவரையும் விசாரிப்போம்,” என்று சொல்லிக் கதவைத் திறந்தார்.

வெளியே இருபத்தைந்திலிருந்து முப்பது வயது மதிக்கத்தக்க இரண்டு ஆண்கள் நின்றிருந்தார்கள். அவர்களைப் பார்த்து ரமேஷ், “மீனாட்சியோட வீட்டுக்காறர்…” என்று இழுத்தபடி கேட்டான்.

“சார், நான்தான் சார். என் பெயர் சுந்தர் சார்,” என்று சொல்லிக் கொண்டு அவர்களில் ஒருவன் முன்னால் வந்தான்.

“வணக்கம், நான் டாக்டர் ரமேஷ், Neonatologist, அதாவது பச்சிளம் குழந்தைகள் மருத்துவத் துறை நிபுனர்.” சுந்தரிடம் இதைச் சொல்லிக்கொண்டே அருகில் நின்றிருந்த இன்னொருவனை உற்றுப் பார்த்தார் ரமெஷ். அவனிடம், “உங்களை இதற்கு முன் எங்கேயோ பார்த்திருக்கேனே?” என்று கேட்டான்.

அவன் சிரித்தபடி முன்னால் வந்து, “சார், நல்லா முகம் ஞாபகம் வச்சிருக்கீங்களே சார்!” என்றான். “ரெண்டு வருஷம் முன்னால நீங்க கோயம்பத்தூர்ல பிருந்தாவன் ஹாஸ்பிடல்ல இருந்தப்ப அடிக்கடி உங்க சீனியர் டாக்டர் செல்வக்குமாரை பார்க்க வந்திருக்கேன் சார். அப்ப மெடிக்கல் ரெப்பா இருந்தேன் சார். என் பெயர் சேகர். சுந்தரோட நன்பன் சார்.”

“அப்படியா. நல்லது! வாங்க, இங்கே உள்ளே உட்கார்ந்து பேசுவோம்,” என்று அவர்கள் இருவரையும் மீனாட்சியின் தாய் உட்கார்ந்திருந்த ஆலோசனை அறைக்கு அழைத்துச் சென்றார் ரமேஷ்.

“அந்த ரெண்டு chair இழுத்துப் போட்டு உட்காருங்க … நீங்களும் உட்காருங்க Dr. ரேவதி,” என்று சொல்லி சுழற்நாற்காலியை மேஜைக்குப் பின் தள்ளி அதில் உட்கார்ந்தார் ரமேஷ்.

“Dr. ரேவதி நீங்க சொன்னதெல்லாம் என்கிட்ட சொன்னாங்கம்மா. உங்க டாக்டரைப் பார்த்த சீட்டெல்லாம் …” என்று மீனாட்சியின் தாயிடம் கேட்டவரைக் குறுக்கிட்டு சுந்தர், “கொண்டுவந்திருக்கேன் சார். இதோ …” என்று தன் கையில் வைத்திருந்த பையிலிருந்து ஒரு தடித்த கோப்பை எடுத்துக் கொடுத்தான்.

அதை வாங்கி மேஜையின் மேல் வைத்து சில நிமிடங்கள் புரட்டினார் ரமேஷ். அவர் அருகில் நின்றுகொண்டு அவர் பார்த்துக்கொண்டிருந்ததை தானும் எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் ரேவதி. தேவையான தகவல்களைப் பார்த்ததும் கோப்பை மூடிவிட்டு சுந்தரையும், மீனாட்ச்சியின் தாயையும் பார்த்துப் பேசத் தொடங்கினார் ரமேஷ். “நீங்க சொன்னது, உங்க டாக்டரம்மா பார்த்திருக்கிற வைத்தியம் எல்லாத்தையும் பார்த்தா மீனாட்ச்சியோட கர்ப்பம், பிரசவத்தில் நிறைய பிரச்சினைகள் இருக்கிறது உங்களுக்கு நல்லாத் தெரிஞ்சிருக்கணும். இப்ப அதனால குழந்தைக்கு என்ன தொந்தரவுகள் வரலாம்னு நான் முதலில் சொல்றேன். நான் முடிச்சதுக்கப்புறம் உங்களுக்கு சந்தேகங்கள் இருந்தால் விளக்கம் சொல்றேன்.”

“முதல் விஷயம், நெருங்கிய சொந்தத்தில் கல்யாணம் செய்ததனாலேயே பிரச்சினைகள் தொடங்கியிருக்கும். அவங்களுக்கு இதற்கு முன் கலைந்த மூன்று கர்ப்பங்களுக்கும் அதுவே முக்கிய காரணமாக இருக்கலாம். உங்க பழைய சீட்டுப்படி Dr. கலைவாணி மீனாட்ச்சிக்கு APLS-ன்னு நாங்க சொல்ற தொந்தரவு இருக்குன்னு கண்டுபிடித்திருக்கிறார். அந்தப் பிரச்சினைக்கு வைத்தியம் செய்து இந்த முறை கர்ப்பம் தங்கியிருந்தது நல்ல விஷயம். ஆனா ஐந்தாவது மாசத்திலிருந்து இரத்தக் கொதிப்பு வந்ததனால பிரச்சினை ஜாஸ்தி ஆயிருக்கு. அம்மாவுக்கு இரத்தக் கொதிப்பு இருந்தால், அதைக் கட்டுப்படுத்தி வைத்தாலுமே குழந்தையை கண்டிப்பாக பாதிக்கும். சாதாரணமா ஆறாவது மாசத்திலிருந்து குழந்தையின் எடை வாரத்திற்கு 200 கிராம் அதிகமாகணும். அம்மாவுக்கு இரத்தக் கொதிப்பு இருந்தால் அந்த அளவுக்கு எடை அதிகமாகாது. குழந்தையை சுற்றி பனிக்குடத்தில் இருக்கும் நீர் குறைந்துவிடும். இது இரண்டுமே இந்தக் குழந்தைக்கு ஏற்பட்டிருக்கு. உங்க சீட்டில் குறித்திருக்கும் கடைசியாக வீட்டுக்கு தூரமான தேதிப்படி இது 32-வது வாரம், அதாவது 8 மாதம் முடியப்போகும் நேரம். 32 வாரத்திற்கு சாதாரணமாக குழந்தையின் எடை 1500-1600 கிராம் இருக்கணும். மீனட்சியோட குழந்தைக்கு இப்ப எடை பார்த்தோம். 820 கிராம் தான் இருக்கு. அதாவது 7 மாதங்களுக்கான வளர்ச்சி தான் இருக்கு.”

“இந்த மாதிரி குறை மாதத்தில் எடை மிகக் குறைவாகப் பிறக்கும் குழந்தைகளுக்கு இங்கே NICU-வில், அதாவது பச்சிளம் குழந்தைகள் காப்பகத்தில் வைத்து பல நாட்கள் கண்காணிக்க வேண்டி வரும். இந்தக் குழந்தைக்கு பல தொந்தரவுகள் வர வாய்ப்பிருக்கிறது. மிக முக்கியமாக, நுரையீரல் போதுமான அளவு வளர்ச்சி அடையாததால் மூச்சு விடத் தொந்தரவு வரலாம். அப்படி வந்தால் நுரையீரல் விரிவடைய விலை அதிகமான மருந்துகள் கொடுக்க வேண்டும், மோசமாக இருந்தால் முச்சுக் குழாயில் tube போட்டு ventilator, அதாவது செயற்கை சுவாச இயந்திரத்தில் பொறுத்த வேண்டிய சூழ்நிலையும் வரலாம். மூளையில் இருக்கும் இரத்த நாளங்கள் போதுமான அளவு வளர்ச்சி அடையாததால் மூளைக்குள் இரத்தக் கசிவு ஏற்படலாம். குழந்தைக்கு பால் குடிக்கப் பிரச்சினை வரலாம்.

குழந்தை ஒரு பிரச்சினையும் இல்லாமல் சுயமாக மூச்சு விட்டு, பால் குடித்து, நன்றாக இருக்கும் வரை இங்கே NICU-வில் கண்டிப்பாக இருக்க வேண்டும். உள்ளே வைத்திருந்தால் ஒரு நாளுக்கு சுமார் எழுநூற்று ஐம்பது ரூபாய் செலவாகும். இது போக மருந்துகள், ட்ரிப்ஸ் போன்றவைகளை தேவைக்கு ஏற்றபடி நீங்கள் வாங்கிக் கொடுக்க வேண்டும். தோராயமாக ஒரு நாளுக்கு ஆயிரம் ரூபாய் செலவாகும் என்று வைத்துக் கொள்ளலாம். நான் ஏற்கனவே சொன்ன பிரச்சினைகள் ஏற்பட்டால் செலவு அதிகம் ஆகும். Ventilator மாட்டினால் ஒரு நாளுக்கு மூவாயிரத்து ஐநூறு ரூபாய் செலவாகும். இந்த அளவிற்கு செலவு செய்ய உங்களுக்குக் கஷ்டம் என்றால் சொல்லுங்கள் இன்று ஒரு நாள் பார்த்துவிட்டு அரசு மருத்துவக் கல்லூரி மருத்துவமனைக்கு அனுப்பிவிடுகிறேன்.” என்று சொல்லி, “இனி உங்களுக்கு ஏதாவது சந்தேகங்கள் இருந்தால் கேளுங்கள்.” என்றார்.

தொடரும்…

வாசக நண்பர்களுக்கு: முதல் மூன்று பாகங்களுக்கு பதிவில் மறுமொழியாகவும் ட்விட்டரிலும் நண்பர்கள் சிலர் சொன்ன கருத்துக்களை ஏற்று சில மாற்றங்கள் செய்திருக்கிறேன். முதலாவதாக ஆங்கில வார்த்தைகளை ஆங்கிலத்திலேயே எழுதியிருக்கிறேன். கதாபாத்திரங்களின் பேச்சில் ஆங்கிலம் அதிகமாக உள்ளதாக ஒரு கருத்து. இது என்னைப் பொறுத்த வரையில் தவிர்க்க முடியாத விஷயம். இன்றைய நிலையில் (என் மானசீக குருநாதர் பேயோன் சமகாலத்தில் என்பார்) ஒரு மருத்துவமனையில் பணிபுரிபவர்கள் எப்படி பேசிக்கொள்கிறார்களோ அப்படியே எழுதியிருக்கிறேன். அதனால் தான் முதல் இரண்டு பாகங்களில் நீளமான அடிக்குறிப்புகளில் விளக்கம் அளித்திருந்தேன். அடிக்குறிப்புகளின் நீளத்தை குறைத்துவிட்டேன். கதையில் உபயோகித்திருக்கும் மருத்துவத் துறை கலைச்சொற்களுக்கு என்னால் முடிந்த அளவிற்கு கதையிலேயே விளக்கம் கொடுக்க முயற்சிக்கிறேன்.

அடிக்குறிப்புகள்:

இந்தக் கதையில் வரும் அனைத்து கதாபாத்திரங்களும் சம்பவங்களும் மருத்துவத்துறையில் நான் பார்த்த நிகழ்வுகளையும், சந்தித்த நபர்களையும் ஒட்டி நான் கற்பனை செய்தவை. உன்மையான நபர்களையோ சம்பவங்களையோ குறிப்பவை அல்ல.

நான் உபயோகித்திருக்கும் மருத்துவத்துறை சம்பந்தப்பட்ட சொற்களை இந்த குறிப்புகளில் விவரிக்கிறேன். பல மருத்துவக் கலைச்சொற்களை தமிழ் இணைய பல்கலைக்கழகத்தின் கலைச்சொற்கள் பட்டியலில் இருந்து எடுத்தேன்.

1. Consanguineous marriage – நெருங்கிய இரத்த உறவினருடன் திருமணம்.
2. Booked Pregnancy – கர்ப்பம் தரித்ததில் இருந்து குறைந்தபட்சம் மூன்று மாதங்களுக்கு ஒரு முறை மருத்துவரைப் பார்த்திருக்கிறார்கள் என்று குறிக்கும்.
3. PIH – Pregnancy Induced Hypertension – கருவுற்றதால் ஏற்படும் உயர் இரத்த அழுத்தம்.
4. IUGR – Intra-Uterine Growth Retardation – கருப்பையில் குழந்தையின் வளர்ச்சி குன்றியுள்ளதை குறிக்கும்.
5. Pre-eclampsia – பேற்றுக்கு முன் மருட்சி. இது இரத்த அழுத்தம் அதிகமாக (மேலே குறிப்பிட்டுள்ள PIH) இருக்கும் கர்ப்பிணிகளுக்கு ஏற்படும்.
6. Rupture of Membranes – பிரசவத்தின் பொழுது பனிக்குடம் உடைதல்.
7. Liquor amnii – also known as Amniotic Fluid – பனிக்குட நீர் – கருப்பையில் குழந்தையைச் சுற்றி இருக்கும் நீர்.
8. Generalized seizures – கால்-கை வலிப்பு.

உலக நாயகன் – 3

முன்கதை: உலக நாயகன் – 1, 2

…

நஞ்சுக்கொடியில் catheter பொட்டு முடித்ததும் கையுறையைக் கழற்றிக் கொண்டே உஷாவிடம், “ஒரு Order Sheet எடும்மா, IV fluids (ட்ரிப்ஸ்), medicines and monitoring instructions எழுதிடறேன்,” என்று சொல்லிவிட்டு நிதானமாகக் குழந்தையை முழுவதுமாக பரிசோதிக்க ஆரம்பித்தார் ரமேஷ்.

Order sheet-ட்டுடன், TPR chart, IO chart,^{1, 2} மற்றும் சில வெற்றுத் தாள்களையும் NICU-வில் ஆண் குழந்தைகளுக்காகப் பயன்படுத்தும் இளநீல பிளாஸ்டிக் கோப்பினுள் இணைத்து, சுவற்றில் பதித்திருந்த பளிங்கு மேஜையில் வைத்து விட்டு, “சார் admission போட்டு வந்ததும் நீங்க case notes எழுதுனதுக்கப்புறம் இதுல சேர்த்துக்கறேன். இப்போதைக்கு orders எழுதீருங்க,” என்று ரமேஷிடம் சொன்னாள்.

“செல்வி, இந்தக் குழந்தையை பத்திரமாக பார்த்துக்கனும். நேத்து Caesarean delivery ஆன குழந்தையும், அந்த நல்லாயிருக்கிற neonatal jaundice baby-யும் இப்பவே வெளிய ward-க்கு மாத்தீறு,” என்று சொல்லிக்கொண்டே மேஜை அருகில் வந்து கோப்பை திறந்து எழுத ஆரம்பித்தார் ரமேஷ். வேகமாக எழுதிக்கொண்டு இரு செவிலியர்களுக்கும் கேட்கும்படி தொடர்ந்து சொன்னார், “இப்பவே radiology-ல சொல்லி ஒரு bedside check x-ray எடுக்க சொல்லீடுங்க, warmer probe-ஐ நெஞ்சில் ஒட்டீட்டு temperature maintain ஆகுதான்னு பார்த்துக்கங்க, 15 நிமிஷத்துக்கு ஒரு முறை heart rate, respiratory rate record பண்ணீருங்க, hood-க்கு oxygen full flow-ல வச்சிருங்க, குழந்தை urine, meconium³ போகிற நேரத்தைக் குறிச்சுக்கோங்க, நாளைக்கு காலை நான் வர்றதுக்கு முன்னாடி repeat bedside x-ray ஒன்னு எடுத்துருங்க.” சொல்லி முடித்துவிட்டு மௌனமாக மருந்துகள் மற்றும் இரத்தப் பரிசொதனைகளுக்கான உத்தரவுகளை சில நிமிடங்களில் எழுதினார்.

செல்வி தொலைபேசியில் கூப்பிட்டு, ரமேஷ் குறிப்பிட்ட இரண்டு குழந்தைகளையும் வெளியே குழந்தைகள் சிகிச்சை பிரிவிற்கு மாற்றும் ஏற்பாடுகளை செய்துகொண்டிருந்தாள்.

எழுதி முடித்துவிட்டு நிமிர்ந்து பார்க்கும் பொழுது மாணவி ராணி NICU-விற்குள் வந்திருந்ததை கவனித்த ரமேஷ் அவளை நோக்கி, “ஏம்மா attender யார் வந்திருக்காங்க?” என்று கேட்டார்.

“ச… சார், baby-யோட பாட்டி சார்,” என்று பதட்டத்தோடு சொன்னாள். டாக்டர் ரமேஷ் ராணியிடம் நேரடியாகப் பேசுவது இதுவே முதல் முறை. அவளுக்கு NICU-வில் இருக்கும் மூத்த செவிலியர்களிடம் பேசுவதற்கே பயம். மருத்துவரிடம் பேசுவதைப் பற்றி கனவிலும் நினைத்துப் பார்த்ததில்லை.

அவள் முகத்திலும் குரலிலும் தெரிந்த பயத்தை கவனித்த ரமேஷ் மெலிதான புன்னகையுடன் அவளிடம், “பாட்டின்னா யாரும்மா?” என்று மெதுவாகக் கேட்டான். துளியும் பதட்டம் குறையாமல், “ச… சார்,  delivery ஆன பொண்ணோட அம்மான்னு சொன்னாங்க சார்,” என்று சொன்னாள் ராணி.

“ஓ, அப்படியா!” என்று சொன்ன ரமேஷ், தொடர்ந்து, “செல்வி, Casualty-க்கு கூப்பிட்டு குழந்தையோட அப்பாவை மேலே அனுப்பச் சொல்லு. ரேவதி கிட்ட History கேட்டுட்டு நான் அவருக்கு baby-யோட இப்போதைய condition, future prognosis⁴ explain பண்ணனும். செலவு எவ்வளவு ஆகும், அவரால் செலவு செய்ய முடியுமான்னும் கேக்கணும்.”

“Ok, Doctor.” என்று சொல்லிவிட்டு மறுபடியும் தொலைபேசி பக்கம் திரும்பினாள் செல்வி.

…

ஆலோசனை அறைக்குள் மீனாட்சியின் தாயை அழைத்துச் சென்ற மருத்துவர் ரேவதி அங்கிருந்த மேஜையின் முன் இருந்த நாற்காலியில் அவரை அமர்த்திவிட்டு, ஃபேன் பொத்தானை அழுத்திவிட்டு, மேஜைக்கு மறுபுறமிருந்த சுழற்நாற்காலியை இழுத்து அவர் அருகில் அமர்ந்து கொண்டாள். மீனாட்சியின் தாய் மறுபடியும் ஏதோ கேட்க வாயைத் திறப்பதை கவனித்த ரேவதி அவசரமாக, “அம்மா, நான் இங்கே Junior Doctor. குழந்தைகள் specialist Dr. ரமேஷ் இப்போ உள்ளே குழந்தையைப் பார்த்துக் கிட்டிருக்கார். அவர் வந்து குழந்தை எப்படி இருக்குன்னு உங்களுக்கு விவரம் சொல்லுவார். இப்ப எனக்கு நீங்க கொஞ்சம் விவரங்களை சொல்லணும். நான் கேட்கிற கேள்விகளுக்கு உங்களுக்கு தெரிஞ்ச அளவுக்கு பதில் சொல்லுங்க,” என்று சொல்லி, மேஜை மேல் இருந்த ஒரு வெற்றுத் தாளை தன் அருகில் இழுத்து வைத்து, கையில் பேனாவை எடுத்துக் கொண்டாள்.

“சரிம்மா,” என்று சொன்னார் மீனாட்சியின் தாய்.

உடனே முதல் கேள்வியை கேட்டாள் ரேவதி, “எத்தனை மாசம் பிரசவம்மா? கடைசியா மீனாட்சி வீட்டுக்கு தூரமான தேதி உங்களுக்கு தெரியுமா?”

“தூரமான தேதி தெரியாதும்மா. அது எங்கூர் ஆஸ்பத்திரிச் சீட்டுல எழுதியிருக்கும். எழு மாசம் முடிஞ்சு எட்டு நடக்குதும்மா.”

“ஓ. எட்டு மாசம்தான் ஆகுதா. இன்னைக்கு என்ன ஆச்சுன்னு உங்களுக்கு தெரியுமா? மீனாட்சி எங்க இருந்தா? உங்க வீட்லையா இல்ல அவங்க வீட்லையா?”

“அதான் அப்பவே சொன்னேனெம்மா. போன மாசம்தான் வளைகாப்பு செஞ்சாங்க. அப்புறம் ஒரு வாரம் கழிச்சு எங்க வீட்டுக்கு கூட்டியாந்துட்டோம். ஆனா ஒரே ஊருதான்ம்மா. ரெண்டு தெரு தள்ளியிருக்கும் எங்க வீட்டுக்காரரோட அக்கா பையனுக்குத்தான் கட்டிக் கொடுத்திருக்கோம். நேத்து ராத்திரி படுக்கப் போறப்ப நல்லாதாம்மா இருந்தா. என் பக்கத்துலதான் படுத்திருந்தா. ஒன்னும் பிரச்சினைன்னு சொல்லலை. விடியக் காத்தால என்னை எழுப்பி, அம்மா அடி வயிறு வலிக்குதும்மான்னு சொன்னா. நானும் எழுந்திருச்சுப் போய் ஒரு கிளாஸ் தண்ணி எடுத்து வந்து கொடுத்து குடிக்கச்சொல்லிவிட்டு பத்து நிமிஷம் பார்த்தேன். வலி குறையலைன்னு சொன்னா. அப்புறம் எங்க வீட்டுக்காறரை எழுப்பி மாப்பிள்ளைய செல்போன்ல கூப்பிடச் சொன்னேன்.”

“அவரு வரும்போதே ஆட்டோ ஒன்னு கூட்டீட்டு வந்துட்டார். அந்த ஆட்டோவிலேயே எங்க டாக்டரம்மா ஆஸ்பத்திரிக்கு கூப்பிட்டுப் போனோம். போகிற வழியில் அவங்களுக்கும் ஃபோன் போட்டுப் பேசினோம். சரி நான் வந்து பார்த்துடறேன்னு சொன்னாங்க. அவங்களோட ஆஸ்பத்திரியில போய் நாங்க சேர்ந்து பத்து நிமிஷத்துக்குள்ள அந்தம்மாவும் வந்துட்டாங்க. டெஸ்ட் பண்ணிப் பார்த்துட்டு, பிரசவ வலிதான், இவ்வளவு சீக்கிரம் வலி வந்தது கொழந்தைக்கு நல்லதில்லை, நீங்க பெரிய ஆஸ்பத்திரிக்கு எடுத்துட்டு போயிருங்கன்னு சொல்லீட்டாங்க. அப்புறம் ஒரு கால் டாக்சி புடிச்சு இங்கே வந்தோம்.”

“எங்க ஊரிலிருந்து இங்கே வர முக்கால்மணி நேரம் ஆச்சும்மா. அவ்வளவு நேரமும் வலி, வலின்னு அனத்திக்கிட்டே வந்தா. இங்கே வந்து உங்க எமர்ஜன்சி ரூம்ல படுக்கவச்சுட்டு நர்ஸ்கிட்ட என்ன விஷயம்னு சொல்லிக் கிட்டிருக்கும்போது திடீர்னு ஜன்னி வந்த மாதிரி கையும் காலையும் இழுத்துக்கிட்டு நினைவில்லாம போயிட்டாம்மா.”

இத்தனை நேரம் மீனாட்ச்சியின் தாய் சொல்லிக்கொண்டிருப்பதை கதை கேட்பது போல் “உம்” கொட்டிக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த ரேவதி திடுக்கிட்டு, “என்னது?! ஜன்னி வந்துச்சா?!” என்று கேட்டாள்.

தொடரும்…

தொடர்ச்சி: உலக நாயகன் – 4

அடிக்குறிப்புகள்:

இந்தக் கதையில் வரும் அனைத்து கதாபாத்திரங்களும் சம்பவங்களும் மருத்துவத்துறையில் நான் பார்த்த நிகழ்வுகளையும், சந்தித்த நபர்களையும் ஒட்டி நான் கற்பனை செய்தவை. உன்மையான நபர்களையோ சம்பவங்களையோ குறிப்பவை அல்ல.

கதைதான் என்றாலும், நான் உபயோகித்திருக்கும் மருத்துவத்துறை சம்பந்தப்பட்ட சொற்களை இந்த குறிப்புகளில் விவரிக்கிறேன்.

1. TPR chart – Temperature, Pulse, Respiratory rate chart – உடல் வெப்பம், இருதயத் துடிப்பு அளவு, நிமிடத்திற்கு எத்தனை முச்சு என்ற அளவு குறிக்கும் தாள்.
2. IO chart – Intake-Output chart – வாய் வழியாகவும், ட்ரிப்ஸ் வழியாகவும் கொடுக்கப்படும் நீர் அளவு, சிறுநீர் அளவு குறிக்கும் தாள்.
3. Meconium – காட்டுப் பீ, பிறந்த குழந்தையின் முதல் மலக் கழிச்சல்.
4. Prognosis – முன் கணிப்பு, நோய் தாக்கக் கணிப்பு, சிகிச்சை முடிவுக் கணிப்பு.

உலக நாயகன் – 2

முன்கதை: உலக நாயகன் – 1

…

வேகமாகப் பார்த்ததில் ட்ரிப்ஸ் போடுவதற்கு ஏதுவாக குழந்தையின் கைகள், கால்கள் மற்றும் மண்டையில் ரத்த நாளங்கள் எதுவும் டாக்டர் ரமேஷுக்குத் தென்படவில்லை. அறுத்துத் தற்காலிகமாக அடைத்து வைக்கப் பட்டிருக்கும் நஞ்சுக் கொடியிலே உள்ள ரத்த நாளத்திலேயே ட்ரிப்ஸ் போட குழாயை பொருத்திவிடலாம் என்று முடிவு செய்து, பக்கத்தில் நின்றிருந்த நர்ஸ் உஷாவிடம், “Umbilical catheter¹ போட tray ready பண்ணும்மா!” என்று சொன்னார்.

இடைப்பட்ட நேரத்தில் Pulse-oximeter probe-பை பொருத்திவிட்டு stethoscope-பைக் குழந்தையின் நெஞ்சில் வைத்துக் கேட்டுவிட்டு நிமிர்ந்த நர்ஸ் செல்வி, “Respiratory rate 60, Lungs clear, Heart rate 140, No murmurs, O2 saturation 94,”^2,3,4,5,6 என்று ரமெஷிடம் சொல்லிவிட்டு, கொஞ்சம் விலகி நின்று இந்தக் கலவரத்தை மிரண்ட விழிகளுடன் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த NICU-விற்கு சில நாட்களுக்கு முன் வந்து சேர்ந்த மூன்றாம் ஆண்டு செவிலியத்துறை மானவியிடம், “ரானி, hand wash⁷ பண்ணீட்டு, weighing machine-ல clean towel ஒன்னு போட்டு இங்க எடுத்துட்டு வா.” என்று கட்டளையிட்டாள்.

ரமேஷ் கை கழுவி கையுறை அணிந்து catheter tray-யிலிருந்த சாதனங்களை சரி பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் குழந்தையை வார்மரிலிருந்து எடுத்து எடை பார்த்துவிட்டு, “டாக்டர், வெறும் 820 கிராம்தான் இருக்கு,” என்று சொன்ன செல்வியின் குரலில் லேசான கலக்கம் இருந்தது. இதைக் கேட்டதும் சட்டென்று தலை நிமிர்ந்து அவளைப் பார்த்த ரமேஷின் கண்களிலும் லேசான கலக்கம் இருப்பதை செல்வி கவனித்தாள்.

நஞ்சுக் கோடியில் catheter போட ரமேஷுக்கும் உஷாவிற்கும் தேவையான பொருட்களெல்லாம் சரியாக இருக்கின்றனவா என்று ஒரு எட்டு பார்த்துவிட்டு திரும்பிய செல்வி intercom தொலைபேசியில் அவசர சிகிச்சை பிரிவுக்கான எண்களை அழுத்தினாள். மறுமுனையில் தொலைபேசியை எடுத்து “Hello, Casualty,” என்று சொன்னது அவளது சிநேகிதி சீனியர் நர்ஸ் ராதா என்று அறிந்துகொண்ட செல்வி, “ராதா, NICU-லிருந்து செல்வி பேசறேன். இப்ப டெலிவரியாச்சே? அந்தப் பொண்ணு பெயர் என்ன? … மீனாட்ச்சியா, சரி. கூட வந்த விவரம் தெரிஞ்ச attender – புருஷனோ, அம்மாவோ – இருந்தா மேலே அனுப்பறியா, history கேக்கணும்!” மறுமுனையில் ராதா ஏதோ கேட்க, “அதை ஏண்டி கேக்கற, வெறும் 820 கிராம்தான் இருக்கு! இப்போதைக்கு நல்லாயிருக்கு! ஹ்ம்ம்…” என்று பெருமூச்சுடன் தொலைபேசியை கீழே வைத்தாள்.

“ஏய் ராணி, வெளிய வார்ட்ல டாக்டர் ரேவதி இருப்பாங்க, அவங்கள இங்கே கொஞ்சம் வரச் சொல்லேன்,” என்று எடை பார்க்கும் கருவியை அதன் இடத்தில் வைத்துவிட்டு நின்றிருந்த ராணியிடம் சொன்னாள் செல்வி.

அடுத்த சில நிமிடங்களுக்கு NICU-வில் எப்பொழுதும் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும் கண்காணிப்புக் கருவிகளின் பீப் பீப் சத்தத்தைத் தவிர அமைதி நிலவியது.

ரமேஷ் உஷாவின் உதவியோடு நஞ்சுக் கோடியில் catheter போடுவதை பார்த்துக் கொண்டிருக்க செல்விக்கு நேரமில்லை. NICU-வில் ஏற்கனவே இருந்த மூன்று குழந்தைகளுக்கு காலை ரவுண்ட்ஸில் ரமேஷ் சொல்லியிருந்ததேல்லாம் செய்யவேண்டும். கையில் பேனாவை எடுத்துக் கொண்டு கேஸ் ஷீட்டுகளை புரட்டினாள். நல்ல வேளை இப்போ உள்ளே இருக்கிற மூணும் stable-ஆ இருக்கு. மூன்றில் ஒன்றையாவது டாக்டர் ரமேஷிடம் கேட்டு வெளிய வார்டுக்கு மாற்றிவிடனும் என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.

NICU-வின் கண்ணாடிக் கதவை சிறிதளவு திறந்து தோள் நீள சுருட்டை முடி சூழ்ந்திருந்த அழகிய பெண் முகம் எட்டிப் பார்த்தது … டாக்டர் ரேவதி. போட்டிருந்த சன்னமான மூக்குக் கண்ணாடியை படு ஸ்டைலாக ஒரு விரல் நுனியில் மேலே உயர்த்திவிட்டு, வேலையில் மும்முரமாக இருந்த ரமேஷைப் பார்த்து, “Good morning Dr. Ramesh. So busy in the wards that I didn’t get to see you this morning!” என்று சொல்லிவிட்டு செல்வி இருந்த பக்கம் திரும்பி, “என்ன செல்வி சிஸ்டர், என்னை வரச்சொன்னீங்களாமே?” என்று கேட்டாள்.

ரமேஷிடம் ரேவதி கொஞ்சும் தொனியில், எதோ இன்றுதான் ந்யூ யார்க் ஃப்ளைட்டிலிருந்து இறங்கிவந்தவள் போல் அமெரிக்க உச்சரிப்பில், ஆங்கிலத்தில் பேசிவிட்டுத் தன்னிடம் கேட்டது மட்டும் ஏளனம் கலந்த அதிகாரத் தொனியில் இருந்தது போல் செல்விக்கு உறுத்தியது. மனதில் பொங்கிய ஆத்திரத்தை வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல், “ஆமாம் டாக்டர். இப்பத்தான் ஒரு 820 கிராம் premature neonate⁸ receive பண்ணினோம். சார் umbilical line போட்டுக்கிட்டிருக்கார். Attender casualty-யிலிருந்து வந்துட்டிருக்காங்க. அவங்க கிட்ட details கேக்கணும். அதான் நீங்க இருந்தா வசதியா இருக்கும்னு கூப்பிட்டேன்.” என்று சிரித்த முகத்துடன் ரேவதியிடம் சொல்லிவிட்டு, “Baby of மீனாட்ச்சி, attender வந்துட்டாங்களான்னு பார்த்து madam கிட்ட சொல்லிடு.” என்று மறுபடியும் ராணிக்கு உத்தரவிட்டாள்.

“Oh!!” அழகாக வாயைப் பிளந்து, வலது கையின் மூன்று விரல்களால் திறந்திருந்த வாயை பாதி பொத்திக்கொண்டு, “Only 820 grams!! I’ve never seen such a small preemie in my life yaa!! Okay. I’ll go get the history.”  என்று சொல்லிக் கதவை மூடிவிட்டுச் சென்றாள் ரேவதி.

அவள் தலை மறைந்ததும், செல்வி தன் கண்களை உருட்டி, உதட்டைப் பிதுக்கி, தலையை பொம்மையைப் போல் அசைத்ததை ஓரக்கண்ணால் பார்த்து முகமூடிக்குப்பின் லேசாகச் சிரித்தார் ரமேஷ்.

…

NICU-வின் வெளிப்புற அறையின் கதவைத் திறந்து ரேவதி வெளியே வந்ததும் எதிரில் இருந்த குடும்பத்தார் காத்திருக்கும் அறையின் முன் ராணியின் பக்கத்தில் ஒரு நடுத்தர வயதுப் பெண் பதட்டத்துடன் நின்றிருப்பதை கவனித்தாள்.

“நீங்க மீனாட்சியோட அம்மாவா, மாமியாரா?” என்று கேட்டு முடிப்பதற்குள் அந்தப் பெண் அவசரமாக அருகே வந்து, “நான் மீனாட்ச்சியோட அம்மாங்க. நீங்கதான் குழந்தையைப் பாத்துக்கற டாக்டரா? குழந்தை எப்படிம்மா இருக்கு? பொழைக்குமா? பொறந்ததும் பார்த்தேனே! ஒரு ஜான் அளவுகூட இல்லியே! ஐயோ!! இத்தனை கஷ்டப்பட்டு பொத்திப் பொத்திப் பார்த்தும் இப்படி எட்டு மாசத்துல பெத்துப் போட்டுட்டாளே. ஏம்மா, பொழச்சுக்குமில்ல? போன மாசந்தான் வளைகாப்பு செஞ்சோமே!” என்று படபடப்புடன் நிறுத்தாமல் கேள்வி மேல் கேள்வி கேட்டுக்கொண்டே ரேவதியின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டாள். அந்தப் பெண்ணின் கையை தானும் பிடித்துக் கொண்டு, “பதட்டப்படாம வாங்கம்மா, இங்கே உட்கார்ந்து பேசலாம்.” என்று சொல்லியபடி அருகில் இருந்த ஆலோசனை அறைக்கு அழைத்து சென்றாள் ரேவதி.

தொடரும்…

தொடர்ச்சி: உலக நாயகன் – 3

அடிக்குறிப்புகள்:

இந்தக் கதையில் வரும் அனைத்து கதாபாத்திரங்களும் சம்பவங்களும் மருத்துவத்துறையில் நான் பார்த்த நிகழ்வுகளையும், சந்தித்த நபர்களையும் ஒட்டி நான் கற்பனை செய்தவை. உன்மையான நபர்களையோ சம்பவங்களையோ குறிப்பவை அல்ல.

கதைதான் என்றாலும், நான் உபயோகித்திருக்கும் மருத்துவத்துறை சம்பந்தப்பட்ட சொற்களை இந்த குறிப்புகளில் விவரிக்கிறேன்.

1. Umbilical vein catheterization – குழந்தைகளுக்கு ட்ரிப்ஸ் போட கைகள், கால்கள் அல்லது மண்டையில் (scalp vein) உள்ள ரத்த நாளங்களில் கதீடர் (intravenous [IV] catheter/cannula) என்றழைக்கப்படும் சிறு குழாய் பொருத்தப்படும். பச்சிளம் குழந்தைகளுக்கு நஞ்சுக் கொடியில் உள்ள மூன்று ரத்த நாளங்கள் (1 சிரை / vein , 2 தமனிகள் / arteries) முழுவதுமாக மூடி செயலிழந்து போக ஒரு வாரம் ஆகும். ட்ரிப்ஸ் போட வேறு எங்கும் சிரை (vein) கிடைக்கவில்லை என்றால் நஞ்சுக் கொடியில் இருக்கும் சிரையில் சிறிய குழாய் ஒன்று பொருத்தப் படும். இது கண்டிப்பாக NICU-வில் மருத்துவர் முன்னிலையில் தான் செய்யவேண்டும். இது போல் கதீடர் (catheter) போடுவதற்கு, மற்ற மருத்துவக் காரியங்களைச் செய்வதற்கு (medical procedures) தேவையான சாதனங்களை கட்டி ஸ்டெரிலைஸ் (sterilize – நுண்ணுயிரகற்றல்) செய்து வைத்திருப்பார்கள். அவைகளை பேக் அல்லது ட்ரே (pack or tray) என்று சொல்லுவது வழக்கம். உதாரணமாக – காயங்களுக்குத் தையல் போடுவதற்கு உபயோகமாகும் பொருட்கள் சூச்சரிங் ட்ரேயில் (suturing tray/pack) இருக்கும்.
2. Respiratory rate – ஒரு நிமிடத்தில் குழந்தை எத்தனை முறை மூச்செடுக்கிறது என்ற அளவு. சாதாரனமாக, பிறந்தவுடன் குழந்தை நிமிடத்திற்கு சுமார் முப்பதிலிருந்து அறுபது மூச்சுக்கள் எடுக்கும்.
3. Lungs clear – இரண்டு பக்கமும் நுறையீரலில் மூச்சுச் சத்தம் நன்றாக கேட்கிறது. சந்தேகப்படும்படி வேறு சத்தம் எதுவுமில்லை.
4. Heart rate – நிமிடத்திற்கு இருதயத் துடிப்பு எவ்வளவு உள்ளது என்ற அளவு. பிறந்த குழந்தைக்கு சுமார் நூறிலிருந்து நூற்று அறுபது இருக்கும்.
5. Heart murmur – stethoscope-பில் இதய சுருங்கல், மற்றும் இதய விரிவு ஒலிக்கு (லப் டப்) மேலதிகமாகக் கேட்கும் ஒலிகள். இவை சாதாரணமாகவும், இதயத்தில் ஓட்டை போன்ற நோய் இருந்தாலும் கேட்கலாம்.
6. O2 saturation – Pulse-oximeter கறுவியின் மூலம் நாம் தெரிந்துகொள்ளும் ரத்தத்தில் உள்ள ஆக்சிஜன் அளவு.
7. கை கழுவுதல் – Hand Washing – பச்சிளம் குழந்தைகள் காப்பகத்தில் மிக முக்கியமான சடங்கு. இதை பற்றி கொஞ்சம் விரிவாக பார்ப்போம். காப்பகம் சுத்தமான நுண்ணுயிரற்ற இடமாக இருக்க வேண்டும் (sterile zone). காப்பகத்தின் உள்ளேயே வேலை செய்யும் செவிலியர்களுக்கு அறுவை சிகிச்சை அரங்கில் உடுத்துவது போல் தலைக்கு தொப்பி முகமூடியுடன் பிரத்யேகமான சீருடை இருக்கும். பல மருத்துவமனைகளில் உள்ளே பணியாற்றும் மருத்துவர்களுக்கும் சீருடை இருக்கும். சிறிய மருத்துவமனைகளில் அல்லது ஓரிரு குழந்தை நல மருத்துவர்களே இருக்கும் இடங்களில் மருத்துவர்(கள்) அடிக்கடி வெளியே சென்று வருமாறு இருக்கும். அவர்கள் காப்பகத்தினுள் வரும்பொழுது அணிந்திருக்கும் சாதாரண உடையை முழுவதுமாக மூடக் கூடிய பெரிய அங்கி (gown) மற்றும் தொப்பி முகமூடி அணிந்து வருவார்கள். வெளியே போட்டுக்கொள்ளும் காலணிகளை உள்ளே அணிந்து செல்லக் கூடாது. உள்ளே அணிந்து செல்ல செருப்புகள் இருக்கும். குழந்தைகளைப் பார்க்க பார்வையாளர்களை அனுமதிக்க மாட்டார்கள். ஒரு நாளுக்கு ஒரு முறை குழந்தையின் தாய் அல்லது தந்தையை அழைத்து கண்ணாடி கதவிற்கு வெளியே இருந்தபடி குழந்தையை பார்க்க அனுமதிப்பார்கள். குழந்தைகளை தொடுவது யாராக இருந்தாலும் சோப்புப் போட்டு தண்ணீரில் அல்லது ஆல்கஹால் உள்ள திரவத்தை (Hand sanitizer containing alcohol) உபயோகித்துக் கை கழுவிவிட்டுத்தான் தொடவேண்டும். ஒரு குழந்தையைப் பார்த்துவிட்டு அடுத்த குழந்தையைத் தொடுவதற்கு முன் மறுபடியும் கை கழுவ வேண்டும். வெளியிலிருந்தும், ஒரு குழந்தையிடமிருந்து இன்னொரு குழந்தைக்கும் கிருமிகள் பரவாமலிருக்க இந்த முன்னெச்சரிக்கைகள் தேவை.
8. Premature Neonate / Preterm Baby / Preemie – குறை பிரசவத்தில், 37 வாரங்களுக்கு முன் (அதாவது 9 மாதங்களுக்கு முன்) பிறக்கும் குழந்தை. குறைப் பிரசவக் குழந்தைகளில் முக்கியமாகக் கவனிக்கப்பட வேண்டிய இரண்டு விஷயங்கள் பிரசவக் காலம் மற்றும் பிறக்கும் பொழுது குழந்தையின் எடை. பச்சிளம் குழந்தைகள் பராமரிப்புத் துறையின் வளர்ச்சியால் இப்பொழுதெல்லாம் மேலைநாடுகளில் 24 வாரத்தில் பிறக்கும் குழந்தையைக் கூட பிழைக்க வைத்து விடுகிறார்கள். நம் நாட்டில் 28 வாரங்களுக்கு முன்னும், 800 கிராம்களுக்கு குறைவான எடையுடனும் பிறக்கும் குழந்தைகள் உயிர் பிழைப்பது கஷ்டம். பொதுவாக தெரிந்த தகவல் என்றாலும் இங்கே குறிப்பிட வேண்டியுள்ளது: சாதாரணமாக 9 மாத பிரசவக் காலத்திற்கு பிறகு (37 வாரங்களுக்கு பிறகு) பிறக்கும் குழந்தைக்கு எடை 2.5 கிலோவுக்கு (2500 கிராம்) குறைவாக இருந்தால் எடை குறைவு (low birth-weight baby) என்று சொல்லுவோம்.

உலக நாயகன் – 1

நர்ஸ் அவசரமாக எடுத்து வந்த அந்தக் குழந்தையைப் பார்த்ததும் டாக்டர் ரமேஷுக்கு இது பிழைப்பது கஷ்டம் என்று தோன்றியது. இந்த மருத்துவமனையில் பச்சிளம்குழந்தைகள் நிபுணராக¹ ரமேஷ் வேலைக்கு சேர்ந்தபின் அவர் பார்த்ததிலேயே சிறிய குழந்தை இதுதான். நர்ஸ் குழந்தையை warmer-இல்² கிடத்தியதும், ஆக்சிஜன் அளிக்கும் கண்ணாடிப் பெட்டியை³ குழந்தையின் தலையை முழுவதுமாக மூடும்படி பொருத்திவிட்டு, உச்சிமுதல் பாதம் வரை பார்வையை ஒட விட்டார்.

குறை மாதத்தில் பிறக்கும் குழந்தைகளுக்கே உரிய குட்டிக் குரங்கு பொன்ற பெரிய தலை, சுருங்கிய முகம். தலையில் இருந்த சில முடிகள் தோலுடன் ஒட்டிக்கொண்டிருந்தன. கண்களை இறுக்கி மூடிக்கொண்டு சிறிய சிவந்த வாயை திறந்து பூனையைப்போல் முனகிக்கொண்டிருந்தது. காதுகள் மண்டையோடு ஒட்டியிருந்தன. உடலை சுற்றியிருந்த மருத்துவமனை பச்சைத் துண்டை அகற்றினார் ரமெஷ்.

ஆண் குழந்தை. எலும்பும் தோலுமாக வற்றிய உடல். விலா எலும்புகள் விரிய வேகமாக மூச்சு விட்டுக்கொண்டிருந்தது. இடது நெஞ்சில் வேகமான இதயத் துடிப்பின் அதிர்வு தெரிந்தது. கை, கால், விரல்கள் எல்லாம் இருக்கவேண்டிய அளவில், இருக்கவேண்டிய இடங்களில் இருந்தன. வெட்டப்பட்ட தொப்புள் கொடியில் பொறுத்தியிருந்த க்ளிப் சரியாக இருந்தது. ரத்தக் கசிவு எதுவும் இல்லை. Vernix⁴ அதிகமாக இல்லை, இருந்த அளவிற்கு சுத்தமாக வெள்ளையாக இருந்தது, இது குழந்தையை துடைத்ததாலும் இருக்கலாம் என்று மனதில் எண்ணிக்கொண்டே நர்ஸிடம், “என்னம்மா history⁵,” என்று கேட்டார் ரமெஷ்.

குழந்தையின் வலது கால் கட்டை விரலில் சிறிய Band-aid அளவிலான pulse-oximeter probe-பை⁶ பொருத்திக்கொண்டே படபடவென பேச ஆரம்பித்தாள் நர்ஸ் செல்வி, “டாக்டர், பத்து நிமிஷத்துக்கு முன் Casualty-யிலிருந்து⁷ கால். Emergency Deliver, வந்து baby-யை receive பண்ணுங்கன்னு. நான் free-யா இருந்ததால கீழே ஒடினேன். நான் அங்கே போனப்பவே தலை வெளியே வந்திருச்சு. ரெண்டு நிமிஷத்துல full delivery ஆயிருச்சு. Baby மூச்சு விடலை, அழுகலை. Activity ஒன்னும் இல்லை.  Full delivery ஆனதுக்கப்புறம் கையில மல்லாக்க புடிச்சு முதுகுல தட்டினேன். Breathing and cry ஆரம்பிச்சுருச்சு. மூக்கிலும், வாயிலும் suction⁸ போட்டேன். Placenta⁹ வெளியே வந்ததும், cord¹⁰ cut பண்ணி, clamp பண்ணிட்டு, குழந்தையை தூக்கிட்டி NICU-க்கு ஒடி வந்துட்டேன்.” இன்னும் மூச்சு இரைத்துக் கொண்டிருந்தது அவளுக்கு.

ட்ரிப்ஸ் போடுவதற்கு ஏதுவாக ஏதாவது ரத்த நாளம் இருக்கிறதா என்று தேட ஆரம்பித்தார் ரமேஷ்.

தொடரும்…

தொடர்ச்சி: உலக நாயகன் – 2

அடிக்குறிப்புகள்:

இந்தக் கதையில் வரும் அனைத்து கதாபாத்திரங்களும் சம்பவங்களும் மருத்துவத்துறையில் நான் பார்த்த நிகழ்வுகளையும், சந்தித்த நபர்களையும் ஒட்டி நான் கற்பனை செய்தவை. உன்மையான நபர்களையோ சம்பவங்களையோ குறிப்பவை அல்ல.

கதைதான் என்றாலும், நான் உபயோகித்திருக்கும் மருத்துவத்துறை சம்பந்தப்பட்ட சொற்களை இந்த குறிப்புகளில் விவரிக்கிறேன்.

1. பச்சிளம்குழந்தைகள் நிபுணர் – Neonatologist – பிறப்பில் இருந்து ஒரு மாதத்திற்கும் குறைவான வயதுள்ள குழந்தைகளுக்கான மருத்துவத் துறை நிபுணர். பெரும்பாலும் குறை பிரசவத்தில் பிறக்கும் குழந்தைகளை சிறப்பு தீவிர சிகிச்சை பிரிவில் (NICU – Neonatal Intensive Care Unit – பச்சிளம் குழந்தைகள் காப்பகம்) வைத்துப் பார்த்துகொள்பவர்.
2. வார்மர் (warmer) – முன்னெ இன்க்யுபெடர் (incubator) என்று அழைக்கபட்ட பச்சிளம்குழந்தைகளை பராமரிக்க உபயோகபடுத்தப்படும் கண்காணிப்புக் கருவிகள் (monitor) மற்றும் சூடாக வைத்துக்கொள்ள விளக்குகள் பொருத்தப்பட்ட சிறு படுக்கை.
3. ஆக்சிஜன் (பிரானவாயு) அளிக்கும் கண்ணாடிப் பெட்டி – ஆக்சிஜன் ஹுட் (Oxygen hood).
4. Vernix – முழுப் பெயர் வெர்னிக்ஸ் கெஸியோஸா (vernix caseosa) கருவில் குழந்தையின் சருமத்தில் ஒட்டியிருக்கும் வெள்ளையான தயிர் போன்ற திரவம்.
5. History – மருத்துவத்தில், இதுவரை நடந்தது என்ன என்பதற்கு உபயோகபடுத்தப்படும் வார்த்தை.
6. பல்ஸ்-ஆக்ஸிமீட்டர் ப்ரோப் – (pulse-oximeter probe) – குழந்தையின் இருதய துடிப்பு மற்றும் ரத்தத்தில் ஆக்சிஜன் அளவு ஆகியவற்றை கண்காணிக்கும் கருவி. பெரும்பாலும் கால் கட்டை விரலின் மேல் மடக்கிப் பொருத்தி ப்ளாஸ்த்திரி சுத்திக் கட்டிவிடுவார்கள்.
7. Casualty – அவசர சிகிச்சைப் பிரிவு. அமெரிக்காவில் எமெர்ஜன்சி ரூம் / டிபார்ட்மெண்ட் (ER / ED)
8. Vacuum suction – குழந்தையின் முக்கிலும் வாயிலும் விட்டு உறிஞ்சி சுத்தப்படுத்த உபயோகிக்கப்படும்.
9. Placenta – நஞ்சு
10. Umbilical cord – நஞ்சுக்கொடி அல்லது தொப்புள் கொடி.